Οικοσύνθεση στον Άρη

Οικοσύνθεση στον Άρη

5) H οικολογική διαδοχή στην πλανητική οικοσύνθεση

οικοσύνθεση στον Άρη

Ο Άρης είναι ιδιαίτερα ψυχρός πλανήτης. Η μέση επιφανειακή του θερμοκρασία είναι μόλις - 60oC έναντι +15oC για τη Γη. Η Αριανή ατμόσφαιρα έχει μια πίεση επιφάνειας μόνο 0.5-1 kilopascals (kPa) ή 5-10 mbar, μια πίεση τόσο χαμηλή που το υγρό νερό δεν υπάρχει. Στην επιφάνεια φτάνει έντονη υπεριώδης ακτινοβολία, και το έδαφος πιστεύεται ότι περιέχει τα οξειδωτικά μόρια που θα κατέστρεφαν οποιοδήποτε οργανικό υλικό. Οι επίγειοι οργανισμοί δεν μπορούν να επιζήσουν υπό αυτές τις εδαφικές συνθήκες. Ωστόσο, διαστημικά σκάφη μάς έχουν στείλει εικόνες κοιλάδων με σχηματισμούς που μοιάζουν με αποξηραμένα ποτάμια, κάτι που δείχνει πως ίσως υπήρχαν μεγάλες ποσότητες νερού στο παρελθόν. Το Mars Global Surveyor (MGS) έφερε υψομετρικά στοιχεία που υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός βόρειου ωκεανού στο παρελθόν. Εάν υπήρχε κάποτε υγρό νερό στην επιφάνεια του Άρη και έρεε σε τέτοιες άφθονες ποσότητες, η ατμόσφαιρα πρέπει να ήταν πυκνότερη και το κλίμα θερμότερο.

Αυτές οι παρατηρήσεις αποτελούν τη βάση για την τρέχουσα αναζήτηση στοιχείων που θα υποδείκνυαν την ύπαρξη ζωής στον Άρη κατά το παρελθόν. Αποτελούν επίσης την αφετηρία υποθέσεων για το ότι ο Άρης θα μπορούσε να επανέλθει στο προηγούμενο θερμότερο κλίμα του με την επίδραση κάποιων τεχνικών «εφαρμοσμένης πλανητικής μηχανικής». Η νέα επιστήμη «εφαρμοσμένης πλανητικής μηχανικής» έγινε γνωστή ως γεωποίηση (terraforming), στην οποία το εξωγήινο σώμα τροποποιείται για να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον κατάλληλο για την εποίκησή του από τους γήινους οργανισμούς. Ο όρος «πλανητική οικοσύνθεση» υπογραμμίζει το γεγονός ότι το αποτέλεσμα της εφαρμοσμένης πλανητικής μηχανικής δεν είναι ένα ακριβές αντίγραφο των συνθηκών της γης, αλλά ένας κατοικήσιμος κόσμος με μοναδικές ιδιότητες. Αυτοί αποτελούν καθιερωμένους πλέον κλάδους της αστροβιολογίας.

Όπως έχει καθιερωθεί από τη NASA, το πρόγραμμα αστροβιολογίας περιλαμβάνει τη μελέτη της πλανητικής οικοσύνθεσης. Μια από τις έξι ερωτήσεις-κλειδιά που εξετάζονται είναι: Ποιες είναι οι δυνατότητες επιβίωσης και βιολογικής εξέλιξης ενός οργανισμού πέρα από τον πλανήτη προέλευσής του; Η βιολογική εξέλιξη είναι ένα φαινόμενο των πληθυσμών των οργανισμών που αλληλεπιδρούν και αλλάζουν γενετικά κατά τη διάρκεια μεγάλων χρονικών περιόδων. Για να εξετάσουμε αυτό το ερώτημα πειραματικά, θα έπρεπε ολόκληρα οικοσυστήματα να τοποθετηθούν σε έναν πλανήτη, και ο Άρης είναι ο μόνος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα που θα μπορούσε να φιλοξενήσει επίγεια οικοσυστήματα, μετά από τροποποίησή του με τη βοήθεια τεχνολογίας.

Παρακάτω θα παρουσιαστεί ένα μοντέλο για μια διαδικασία εισαγωγής επίγειων οικοσυστημάτων στον Άρη. Το μοντέλο παρέχει ένα πλαίσιο εργασίας για την ακολουθία οικοσυστημάτων που θα εμφανιστούν και τις φυσικές απαιτήσεις κάθε συστήματος. Το κάθε οικοσύστημα καθορίζει τις κοινότητες βιολογικών οργανισμών από τις οποίες πιθανοί άποικοι μπορούν να επιλεχτούν βάσει των χαρακτηριστικών τους.
Στη συνέχεια τα χαρακτηριστικά των πιθανών αποικιακών οργανισμών καθορίζουν τους τομείς έρευνας που χρειάζονται πριν από την πραγματική αποίκησή τους στον Άρη.

Συνέχεια άρθρου >

Μετάβαση σε άλλη ενότητα του άρθρου:

  1. Πλανητική βιολογία. Οικοποίηση και γεωποίηση.
  2. Τι καθιστά έναν πλανήτη κατοικήσιμο από ζωντανούς οργανισμούς
  3. Το ενδεχόμενο παρούσας ζωής στον Άρη
  4. Το περιβάλλον του Άρη και η εφαρμοσμένη πλανητική μηχανική
  5. H οικολογική διαδοχή στην πλανητική οικοσύνθεση
  6. Συνοπτική εικόνα ενός μοντέλου οικοσύνθεσης για τον Άρη
  7. Το αρχικό στάδιο εφαρμοσμένης πλανητικής μηχανικής
  8. Το μικροβιακό οικοσύστημα
  9. Το οικοσύστημα χλόης και ανθοφόρων φυτών
  10. Το Βόρειο δασικό οικοσύστημα
  11. Εύκρατα οικοσυστήματα
  12. Επίλογος